Evet uzun zaman oldu, evet özlendim. Bunları konuşmanın sırası değil. Zaten bir hayran kitlemin olmadığını öğrenmem de üzdü beni. Peki o duydugum sesler neydi? Hani çok sevildigimi söyleyen cümleler, yazmamı ısrarla isteyen yürekler neydi? Hepsi yalanmış.. Akıl oyunlarımmış. Gerçekle yüzleşmesi kötü..

Neyse oğlum, sen kendine yetersin, başkalarına ihtiyacın yok diyor ve devam ediyorum yazılarıma..

Eski dostlar başlığımın adı... Tepede "title" bölümü var. Ama oraya yazmak istemiyorum.. Ne de olsa merakla başlık bekleyen bir kitlem yok..

Eski dostlar hayatın her döneminde özeldir.. Ve insan yaş aldıkça önemi daha da artar eski bir dostun. Örneğin genç yaşıma rağmen bugün liseden bir arkadaşımla konuştum uzun uzun.. Tam 3 senedir görmüyordum kendisini..Havadan sudan konuştuk..Neler yapıyorsun diye sordu.. Dedim çok meşhur bi blogcu oldum..Adresi de söyledim..Hiç duymadım valla dedi şımarık şımarık.. Neyse konumuz bu değil.

İnsan bir hoş oluyor eski dostunu görünce.. Arşivinizde sakladığınız tozlu plakları çıkarır gibi çıkarıyorsunuz anıları zihninizden.. Ve nerden baksanız 2 saatiniz gidiyor hatıralardan konuşmaktan. Ama güzel bir iki saat gidiyor.. Ve pişman olmadığınız 2 saat. Yaşanılmış ve geçmişte kalmış şeylerden bahsetmek için geleceğinizden çaldığınız 2 saat.

Peki kim için? Daha blogunuzdan haberdar olmayan dangalak bi eski dost için. Sokarım öyle dosta arkadaş.. İnşallah bi 3 sene daha görmem..

Bu arada blogumu okuyan 2 kişiye sevgilerimi saygılarımı sunarım..Sizler için varım..Belki milyonlara hitap etmiyorum ama siz benim için milyon değerindesiniz.. Ve içinizden birinizi tanıyorum. Peki diğerine noluyo yaa ? abicim sen kimsin lan? Nerden buldun da okudun bu blogu? Yok olm yok şöhret istemiyorum ben..Açıldı gözlerim.